نقد فیلم moonlight
مهتابی نام بهترین فیلم اکادمی اسکار درسال 2016 است.در سال های اخیر که فیلم های علمی تخیلی با محوریت قهرمان پرورانه روی بورس بوده است این نوع سبک فیلم ها علی الخصول در چند سال اخیر موج جدیدی را ایجاد کرده است که زنده کننده ی فیلم های چند قرن قبل امریکا و هالیوود است. یکی از نشانه های ان اثار اصغر فرهادی کارگردان ایرانی است که توانسته به چند جایزه ی معتبر جهانی نایل شود.اگر چه شخص خودم با این نوع سبک اثار مشکلات و مخالفت های را دارا هستم نه با تمام این نوع فیلم ها بلکه با تعداد مشخص اما فروان اما به طرز عجیبی که در متن متذکر می شوم مرا واداشت که حتی به صورت نقد منفی این متن را در ذهن اختیار کرده وبروز دهم.
1.نکته ی اول که مرا به ان واداشت تا برخوردی ونگرشی منفی به این اثر نا چندان مطلوب وادارد اوضاع منقلب و اسف بار شخصیت یک فیلم است که ناخود اگاه انسان را به سمت غم و اندوه سوق می دهد.او که مادری معتاد وتن فروشی دارد با مواد فروشی که مواد مادرش را تامین می کند در زمانی که کودک هم نیاز به پدر و مادر باهم دارد ارتباطی بدون برنامه ریزی ایجاد می کند.ساقی با پسر وقت گذرانی می کند به پسرک شنا یاد می دهد و بعد از اتمام در لبه ی ساحل شروع به سخنان پدر و پسرانه ای می کند.و از کوچولو که اولین نام مستعار او است می خواهد که در اینده هر کاری که خودش دلش خواست را انجام دهد.این سخنان از یک ساقی مواد فروش تبیین کننده ی این است که مرد در زندگی به سمت علایق خود نرفته است و شکست های بزرگ او را به این کار واداشته است.
2.مدرسه ی جداگانه ای که پسر به ان می رود که خالی از هرگونه سفید پوست وملو از رنگین پوستان است نشان دهنده ی اولین تعارضات در جامعه ی امریکا را مشخص می کند.کوچولو که دیگر به سن بلوغ رسیده با کشته شدن یا مرگ طبیعی ساقی که هیچ وقت اشاره ای به ان نمی شود در این قسمت پدر ناخواسته ی خود را از دست می دهد اما با همسر ساقی که مادر دوم او محسوب می شود ارتباط خودش را حفظ میکند و هر چه بیشتر با مادر تنی خور دور و دورتر می شود.اما در همین قسمت است که هدف اصلی فیلم خود را مانند دملی بروز داده است.در ابتدا هر که دقایق اولیه ی فیلم را ببیند در همان کلام اول این اثر را مطلبی ضد نژاد پرستانه می خواند اما با دیدن ادامه به مانند من تغییر عقیده ای صد و هشتاد درجه ای می دهد.کوچلو که در این قسمت با دو نام مستعار خوانده می شود یکی بانام با عرض پوزش کونی در جمع لات های مدرسه و دیگری سیاه توسط دوستی که از همان ابتدای فیلم دوستی خود را به پسرک ترسو ی قصه ثابت کرده است خوانده می شود.اما دوستی این دوسیاه پوست به پیش می رود و در یکی از شب ها در زمانی که سیاه باکره است با دوست سیاه پوست خود در کنار ساحل شروع به عشق ورزی می وکند هدف فیلم خود را با مرهم حمایت گرانه ی همجنس بازی نشان می دهد.اما بعد از همان شب صبح در مدرسه دوست سیاه پوست که خودش یکی از افراد قدرت مند کالج است به درخواست یکی گنده های مدرسه سیاه را مورد کتک قرار می دهد.این موضوع سیاه را وا می دارد یک بار که در عمرش هم شده ترس را کنار بگذارد و فرد تفرقه افکن را با پایین اوردن میز کلاس بر ستون فقراتش درسی عارفانه بدهد.که این کار در اخر موجب دستکیری و زندانی شدن پسر می شود.
3.همان طور که گفتم پسر زندانی می شود و این قسمت مردی ماشین سوار که بدنی فولادین را برای خود ساخته است مواجه می شویم اما طولی نمی کشد که متوجه بشویم سیاه قصه از ماهیچه های نحیف و شکننده به عضلاتی حیجیم و قدرتمند رسیده است.پسر که دیگر اطرافیان او را رئیس صدا می زنند خود به یکی از سر دسته های مواد فروشی ان اطراف بدل شده است.او که حالا جوانی دور شده از نوجوانی مبدل شده است هنوزهم خواب های دوران کو دکی خود که سر منشئا ان فریاد های مادر بر سرش است را در کابوس های خود می بیند.اما یک تلفن از فردی اشنا او را دوباره به سمت نوجوانی و ساحل رویایی می کشاند.و فیلم با دیا لوگ پسرک به اتمام می رسد که می گوید(بعد از تو کسی مرا لمس نکرده است).اگرچه به خودی خود با هجنس گرایی مشکلی ندارم اما استفاده از این موضوع روی بورس جهان فقط برای دیافت جوایز کاری را نا جوان مردانه و نادرست می دانم و بنده ان را نمی پذیرم.و به همین علت این فیلم را در لیست فیلم های مشکل دار خود قرار داده ام.
