شعر ۲

از دوست هر چه رسد نیکوست

اری

پس برسانم بدست دوست

اب زلالم از بحر غم تنهایی

اتش زیر خاکم از دست دل نادانم

اری

بازهم برسانم بدست دوست

بی تو یاری ندارم که با او یاری کنم

از بحر دوست رسید زهر هلاهل هروز

بچیشدم و چشاندم به خودم از ره بی پایان خودم

اری

نرسیدم ،برسانم بدست دوست

از دل دیوانه فقط فهمیدم 

که کجای این پایگه غمینم

رسیدنم که پایانی ندارد

تو بیا بچاشنم ناپیدایی از رخ دوست

اری.....

*علی خیری

شعر ۱

دوش به وقت سحر راز جوانی می داد

دهر رند از روی غرض جام شرابی می داد

کس در این غم خانه نیست دیوانه تر از من

دهر را بگویید که چرا جام بلایی می داد

سفته ام راز جوانی به مستی هروز

دهر شوخ با شوخ چشمی جام سرابی می داد

ناله ام عنبرافشان شد در این زمانه

دهر به بوی هوس جام کلامی می داد

گر ندیدم من از این زمانه ناله

دهر تا انجا که توانست درد حرامی می داد 

 

 

*علی خیری