شعر ۱

دوش به وقت سحر راز جوانی می داد

دهر رند از روی غرض جام شرابی می داد

کس در این غم خانه نیست دیوانه تر از من

دهر را بگویید که چرا جام بلایی می داد

سفته ام راز جوانی به مستی هروز

دهر شوخ با شوخ چشمی جام سرابی می داد

ناله ام عنبرافشان شد در این زمانه

دهر به بوی هوس جام کلامی می داد

گر ندیدم من از این زمانه ناله

دهر تا انجا که توانست درد حرامی می داد 

 

 

*علی خیری